Tüm ayrılıklar acı verirdi, öğrenmişti. Yeşil gözlerinde birkaç damla yaş birikmiş,gözlerinden süzülüp yüzüne inmesin diye kendiyle inatla mücadele ediyordu. Ağlamamak için kafasını gökyüzüne çevirdi, bu ayrılığın biran önce bitmesini istiyordu. Kaç yaşında olursa olsun, ne kadar şey yaşamış olursa olsun yine de ayrılıklar ruhunda yeni bir yara açıyordu. Ve her yara bir önceki yaraları içten içe sızlatıp, bütün ayrılık anılarının teker teker gözünün önünden geçmesini, film sahneleri gibi akmasını sağlıyordu. Ama bu sefer sırası değildi ne canının yanmasının ne de gözyaşları akıtmanın. Derin bir nefes alıp, cebinden bir sigara çıkardı. Hafif esen rüzgardan sakınmak için sol elini siper etti, çakmağını siper ettiği sol elinin arasında birkaç denemede sigarasını yaktı. Uzun uzun baktı bisikletine, ne kadar zor olacaktı ayrılmak. İlk alındığı günü hatırlıyordu, onun alınması için ailesine dil dökmelerini, alınması için ettiği duaları hatırlıyordu.Kolay mıydı şimdi öyle bir çırpıda ayrılaca
Elimizden geldiği kadar yazma ve anlatma çabası içerisinde.